Dahoam
Sechs Buachstab´n, oa
Wort
Und doch so vui drin.
Gmoant is der Ort,
wo i gern bin.
Dahoam is net dort,
wo Feindschaft und Streit.
Dahoam is der Ort,
wo d´Liab is und d´Freud.
Dahoam hat nix z´toa
mit arm oder reich.
Ob´s Stüberl blos kloa
oder groß, dös is gleich.
Dahoam, a kurz Wort,
es braucht gar koa Frag,
gmoant is der Ort,
da wo ma se mag.
(unbekannt)
Mitanander
Fremd
vorbeizuschleichn
waar scho fast a Schand.
Habn an Weg, an gleichn,
gehn ma mitanand!
Red ma mitanander,
wern ma guat bekannt!
Oaner wia da ander
tragt ja allerhand.
Tragn mas
mitanander,
trag mas net alloa!
Oana wia da ander
werd se leichter doa.
Joseph Strasser
Wia Du sein sollst
Dei´ Tracht sei
echt, dei´ Urteil g´recht,
dann bist a Mo, den ma braucha ko.
A "Grüaß Gott" sei dein Willkommensgruß,
A "Pfüat Gott" wer sich trennen muß
Verletz gor niemals deine Pflicht,
und am Vereinsabend fehle nicht.
Halt´ dein Verein allzeit in Ehr´n.
Tua eahm mit Leib und Seel o´ghörn.
Zank und Streit stets vermeid,
Trink nie zuviel, kenn Maß und Ziel.
Pflück nia in fremden Gärt´n Ros´n,
tua nur alloa dei Deandl kos´n.
Was Du gelernt, das tanze auch,
doch tanze nicht, was nicht der Brauch.
Was Du sprichst, sei gradgewachs´n,
denn die Lüag hat kurze Hax´n.
Wahrer Sinn für Sitt und Tracht,
erst an recht´n Trachtler macht.
aus:
Festschrift des Trachtenvereins Mainz-Weisenau
A so wia´s mia vo de
Altn ham glernt
1. A
"Trachtenverein" ghert zum ländlichn Lebm.
Den Ausdruck hod´s friahra eigentlich ned gebm.
Friahra hod´s Lebm de Trachtn aufbracht,
heit is da Mensch, der de Trachtn nochmacht.
2.
Verein, hoaßt ja eigentlich, daß a kloas Packe Leit,
fia des, wos dir eistehnd, s´Dahaltn a gfreit.
As Dahaltn vo de Bräuch, an Volkstanz, de Tracht,
As Dahaltn, wos s´Lebm in da Hoamat ausmacht.
3.
A Paarl, a trachtlerisch! Ist ned eppa wos Feschs?
A stämmig Bua, a Dirndl a
reschs.
A Juh-Schroa, a Plattler, a schneidiga Tanz,
de Arbeit vom Dog vagißt ma do ganz.
4.
Ned ois is Gaudi und Musi und Freud,
ums Zsammhoitn geht´s do, ums Dosei bei Zeit.
Und paßn de Paarl, ham an Tanz alle drauf,
dann dauert´s leider ned lang, do hean wieda oa auf.
5.
Drum hoit ma weida in Ehrn und in Acht
da Hoamat ihra Brauchtum, ihre Volkstanz, ihra Tracht.
A so wia mas vo de Altn ham glernt,
a so gebm mas weida, daß vogeßn ned weand.
nach
Lisi Reit, Unken
Nicht
da ist man daheim,
wo man seinen Wohnsitz hat,
sondern da, wo man verstanden wird.
Christian
Morgenstern
06.12.2014